Το ομολογώ! Είμαι μια business woman, μια καριερίστρια, μια φιλόδοξη. Έχω τρία κινητά (ένα για προσωπικό, ένα εταιρικό κι ένα για τους.. θαυμαστές μου χαχαχαχα). Έχω τουλάχιστον τρεις κλειδοθήκες, ένα organizer στην τσάντα, ένα στο γραφείο κι ένα σημειωματάριο στο σπίτι (το Alzheimer με θυμήθηκε νωρίς). Κουβαλάω μαζί μου νεσεσέρ με καλλυντικά αμέσου ανάγκης για να εμφανιστώ.. φρέσκια και δροσερή στο έκτακτο επαγγελματικό γεύμα, δείπνο, ραντεβού και μπορώ να θυμηθώ μόνο δυο – τρεις φορές που πήγα στο γραφείο ντυμένη σα λέτσος. Και το χειρότερο από όλα.. το γουστάρω τρελά!
Έτσι αποφάσισα, πάλι να ανοίξω τα βιβλία μου, πάλι να πάρω το.. δισάκι μου στον ώμο, το.. κολατσό μου στην τσάντα (Burberrys ζαχαρί, τεράστια και λουστρινέ) και να πάω στο.. σΚολείο. Τι είναι ένα μεταπτυχιακό ακόμα?
Έτσι βρέθηκα και την προηγούμενη Κυριακή, με φόρμα κόκκινη και outfit αθλητικό αλλά μαλλί κομμωτηρίου επιμελώς – ατημέλητο (είμαι μια ψωνάρα, αλλά έχω μάθει να ζω με τα ελαττώματά μου χαχαχαχα) να σούρνομαι ανάποδο έρπειν στα θαμνιά και στις πευκοβελόνες προκειμένου η ομάδα μου να κερδίσει στο διδακτικό κατά τα λοιπά, outdoor activity που μας οργάνωσε το μεταπτυχιακό. Σκαρφάλωσα σε μια σανίδα που στηριζόταν σε δυο κουβάδες, κάνοντας την προσευχή μου κάθιδρη, καθότι η υψοφοβία ύψος δεν κοιτά, και χτυπά τόσο στα είκοσι εκατοστά όσο και στα δυο χιλιάδες μέτρα ύψος. Ξελαρυγγιάστηκα δίνοντας τον ρυθμό όταν κατεβάζαμε ένα σιδεράκι ταυτόχρονα όλη η ομάδα με τα ακροδάχτυλα μας. Με τις χρωματιστές καρτούλες στην κωλότσεπη και ύφος σπιουνομαφιόζου έκανα διαπραγματεύσεις ανταλλαγής καρτών με τις άλλες ομάδες. Και στο τέλος ήρθαμε πρώτοι.. από το τέλος! Δεν μπορώ να πω! Συγκλονιστική γιάπικη νεοεισαχθείσα εμπειρία!
Εχθές παραβρέθηκα στην παρουσίαση του video της δραστηριότητας και της ανάλυσης χαρακτήρων από την ψυχολόγο του μεταπτυχιακού (έχουμε και από αυτό!). Κάθισα γελώντας δίπλα στο μικρό μου πόνι με το βεσπάκι, έσβησαν τα φώτα και ξεκίνησε το video. Opening με κάτι κόκκινο που γεμίζει την οθόνη.. η κάμερα σιγά – σιγά απομακρύνεται.. ανοίγει το πλάνο.. το κόκκινο γίνεται πιο σχηματισμένο.. πιο σαφές.. ναι – ναι το αναγνωρίζω.. θα το αναγνώριζα παντού.. ο.. κώλος μου! Μετά την εκτέλεση επιπέδου ειδικών δυνάμεων, ΛΟΚ και ΟΥΚ μαζί, ανάποδου έρπειν στην πευκοβελόνα, ο κατά τα λοιπά χαριτωμένος cameraman θεώρησε ότι το σωστό σημείο να κάνει zoom ήταν η.. κωλάρα μου που την τίναζα να φύγει το.. πούσι. Κι επειδή ως γνωστόν κανένα αμφιθέατρο δεν διαθέτει κουμπάκι αυτόματης εκτίναξης, έκατσα εκεί και έζησα την αποθέωση του.. κώλου μου. Το video συνεχίστηκε, ο κόκκινος κώλος φιγουράριζε αρκετά, μια κουνιόταν ρυθμικά, μια τσίριζε, μια σχεδίαζε στο χαρτί στρατηγικές. Τελείωσε και το μαρτυρικό video και ήρθε η ώρα του αυτοσχεδιασμού «Ζωγραφίστε στο χαρτί με σχήματα και λέξεις τα θετικά της ομάδας σας». Ποια θετικά? Το παιδί κουμπί με το που ξεκινούσαμε ούρλιαζε «Έεεεεελα μωρέ στρατηγικές και παπαριές! Πάμε γιουρούσι όλοι μαζί κι ότι γίνει!». Πλάκα είχαμε! Επτά φατσούλες στο χαρτί (η δικιά μου με μουστάκι αλά.. Χίτλερ) κι έτοιμη. Το μικρό μου πόνι παρακολουθούσε τις παρουσιάσεις των άλλων και ίδρωνε «Ρε αυτοί έχουν κάνει σχεδιαγράμματα, κοίτα εκεί!». Η σειρά μας.. η σειρά του κώλου!
«Φαντάζομαι ότι όλοι με αναγνωρίσατε καθώς ανέβαινα από τον.. κώλο – πρωταγωνιστή!». Το αμφιθέατρο γονάτισε στα γέλια. «Μπράβο!!! Πολύ καλή παρουσίαση!» φώναξε ενθουσιασμένη η ψυχολόγος παύλα συντονίστρια. «Τώρα κάντε το αντίστοιχο για τα αρνητικά!». Το χούι δεν κόβεται κι όλοι έπεσαν πάλι στα σχεδιαγράμματα, στις λέξεις – κλειδιά κι επειδή μόλις αντιλήφθηκαν ότι το cartoon έχει πέραση, έβγαλαν και τις με το ζόρι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες. Ένα δέντρο, ένα πλοίο (?), ένα λουλούδι. Ξανασηκώνομαι αναφωνώντας «Και για το encore του κώλου..» και τους.. ρίχνω ένα φάσκελο. Πάγωσε το αμφιθέατρο. Και αμέσως τους παρουσίασα το φάσκελο – διάγραμμα με τα δάχτυλα – αρνητικά. «Μπράβο!!! Μπράβο!!!» φώναξε ενθουσιασμένη η ψυχολόγος παύλα συντονίστρια χτυπώντας παλαμάκια. «Είναι γεννημένη αρχηγός..» ψιθύρισε στον διπλανό της.
Ανασκόπηση: ένας κώλος, ένα μουστάκι κι ένα φάσκελο = Γεννημένη αρχηγός! Not bad my dear Watson! Not bad!
Brainstorming αργότερα.. τώρα νυστάζω.
Έτσι αποφάσισα, πάλι να ανοίξω τα βιβλία μου, πάλι να πάρω το.. δισάκι μου στον ώμο, το.. κολατσό μου στην τσάντα (Burberrys ζαχαρί, τεράστια και λουστρινέ) και να πάω στο.. σΚολείο. Τι είναι ένα μεταπτυχιακό ακόμα?
Έτσι βρέθηκα και την προηγούμενη Κυριακή, με φόρμα κόκκινη και outfit αθλητικό αλλά μαλλί κομμωτηρίου επιμελώς – ατημέλητο (είμαι μια ψωνάρα, αλλά έχω μάθει να ζω με τα ελαττώματά μου χαχαχαχα) να σούρνομαι ανάποδο έρπειν στα θαμνιά και στις πευκοβελόνες προκειμένου η ομάδα μου να κερδίσει στο διδακτικό κατά τα λοιπά, outdoor activity που μας οργάνωσε το μεταπτυχιακό. Σκαρφάλωσα σε μια σανίδα που στηριζόταν σε δυο κουβάδες, κάνοντας την προσευχή μου κάθιδρη, καθότι η υψοφοβία ύψος δεν κοιτά, και χτυπά τόσο στα είκοσι εκατοστά όσο και στα δυο χιλιάδες μέτρα ύψος. Ξελαρυγγιάστηκα δίνοντας τον ρυθμό όταν κατεβάζαμε ένα σιδεράκι ταυτόχρονα όλη η ομάδα με τα ακροδάχτυλα μας. Με τις χρωματιστές καρτούλες στην κωλότσεπη και ύφος σπιουνομαφιόζου έκανα διαπραγματεύσεις ανταλλαγής καρτών με τις άλλες ομάδες. Και στο τέλος ήρθαμε πρώτοι.. από το τέλος! Δεν μπορώ να πω! Συγκλονιστική γιάπικη νεοεισαχθείσα εμπειρία!
Εχθές παραβρέθηκα στην παρουσίαση του video της δραστηριότητας και της ανάλυσης χαρακτήρων από την ψυχολόγο του μεταπτυχιακού (έχουμε και από αυτό!). Κάθισα γελώντας δίπλα στο μικρό μου πόνι με το βεσπάκι, έσβησαν τα φώτα και ξεκίνησε το video. Opening με κάτι κόκκινο που γεμίζει την οθόνη.. η κάμερα σιγά – σιγά απομακρύνεται.. ανοίγει το πλάνο.. το κόκκινο γίνεται πιο σχηματισμένο.. πιο σαφές.. ναι – ναι το αναγνωρίζω.. θα το αναγνώριζα παντού.. ο.. κώλος μου! Μετά την εκτέλεση επιπέδου ειδικών δυνάμεων, ΛΟΚ και ΟΥΚ μαζί, ανάποδου έρπειν στην πευκοβελόνα, ο κατά τα λοιπά χαριτωμένος cameraman θεώρησε ότι το σωστό σημείο να κάνει zoom ήταν η.. κωλάρα μου που την τίναζα να φύγει το.. πούσι. Κι επειδή ως γνωστόν κανένα αμφιθέατρο δεν διαθέτει κουμπάκι αυτόματης εκτίναξης, έκατσα εκεί και έζησα την αποθέωση του.. κώλου μου. Το video συνεχίστηκε, ο κόκκινος κώλος φιγουράριζε αρκετά, μια κουνιόταν ρυθμικά, μια τσίριζε, μια σχεδίαζε στο χαρτί στρατηγικές. Τελείωσε και το μαρτυρικό video και ήρθε η ώρα του αυτοσχεδιασμού «Ζωγραφίστε στο χαρτί με σχήματα και λέξεις τα θετικά της ομάδας σας». Ποια θετικά? Το παιδί κουμπί με το που ξεκινούσαμε ούρλιαζε «Έεεεεελα μωρέ στρατηγικές και παπαριές! Πάμε γιουρούσι όλοι μαζί κι ότι γίνει!». Πλάκα είχαμε! Επτά φατσούλες στο χαρτί (η δικιά μου με μουστάκι αλά.. Χίτλερ) κι έτοιμη. Το μικρό μου πόνι παρακολουθούσε τις παρουσιάσεις των άλλων και ίδρωνε «Ρε αυτοί έχουν κάνει σχεδιαγράμματα, κοίτα εκεί!». Η σειρά μας.. η σειρά του κώλου!
«Φαντάζομαι ότι όλοι με αναγνωρίσατε καθώς ανέβαινα από τον.. κώλο – πρωταγωνιστή!». Το αμφιθέατρο γονάτισε στα γέλια. «Μπράβο!!! Πολύ καλή παρουσίαση!» φώναξε ενθουσιασμένη η ψυχολόγος παύλα συντονίστρια. «Τώρα κάντε το αντίστοιχο για τα αρνητικά!». Το χούι δεν κόβεται κι όλοι έπεσαν πάλι στα σχεδιαγράμματα, στις λέξεις – κλειδιά κι επειδή μόλις αντιλήφθηκαν ότι το cartoon έχει πέραση, έβγαλαν και τις με το ζόρι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες. Ένα δέντρο, ένα πλοίο (?), ένα λουλούδι. Ξανασηκώνομαι αναφωνώντας «Και για το encore του κώλου..» και τους.. ρίχνω ένα φάσκελο. Πάγωσε το αμφιθέατρο. Και αμέσως τους παρουσίασα το φάσκελο – διάγραμμα με τα δάχτυλα – αρνητικά. «Μπράβο!!! Μπράβο!!!» φώναξε ενθουσιασμένη η ψυχολόγος παύλα συντονίστρια χτυπώντας παλαμάκια. «Είναι γεννημένη αρχηγός..» ψιθύρισε στον διπλανό της.
Ανασκόπηση: ένας κώλος, ένα μουστάκι κι ένα φάσκελο = Γεννημένη αρχηγός! Not bad my dear Watson! Not bad!
Brainstorming αργότερα.. τώρα νυστάζω.
3 σχόλια:
Δεν περνάς κι άσχημα! Καλή αρχή με το μλογκ
μπλογκ even :-P
Σ' ευχαριστώ!!!!!!!! :)
Δημοσίευση σχολίου