Dalikieris passion attack PaRT I


Από νωρίς σχετικά (σε σχέση με την ημερομηνία απόκτησης δικού μου αουτοκίνητου) συνειδητοποίησα ότι εγώ και οι.. Νταλικέρηδες έχουμε μια.. χημεία! Μια σχέση πάθους! Έναν έρωτα σφοδρό και μέχρι σήμερα (ευτυχώς) ανικανοποίητο...

Αγαπάς! Κι αγαπάς 580 χλμ. μακριά από το σπίτι σου! Γιατί άμα την έχεις την ανωμαλία την έχεις σε όλα. Δεν μπορείς σαν όλες τις γυναίκες της ηλικίας σου, να βγεις για έναν καφέ, στην καφετέρια της γειτονιάς σου, έστω της ευρύτερης περιοχής σου, να κάνεις ένα κονέ, μια γνωριμία, ένα βλεφάριασμα. Όχι! Πρέπει και οφείλεις στην χαοτική προσωπικότητά σου, ο λεγάμενος, αυτός που θα κάνει και *κλικ* και *μπαμ και κάτω* και *σλουρπ* τέλος πάντων το εντός σου, να έχει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια κουλαμάρα! Αν δε, ο Θεός υπήρξε ιδιαίτερα χιουμορίστας μαζί σου τη δεδομένη στιγμή, το μια.. ίσον καμμία! Δεν φτάνει!! Από τρεις – τέσσερις και πάνω, για να γουσταρίζεις! Οπότε ο Γιάννης – μένω μόλις πέντε λεπτά από το σπίτι σου, είναι απλά.. αδιάφορος. Ο Θωμάς – σε μισή ώρα με το αμάξι είμαι κοντά σου, είναι απλά.. ένα φλερτ να περνάει η ώρα. Ο κάποιος – μένω 580 χλμ. μακριά και πρέπει να φας τα νιάτα σου και την ομορφιά σου καθώς και τα ευρά σου στην εθνική, αυτός.. αυτός είναι ο έρωτας!
Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια, ζεις τον έρωτά σου με πάθος. Κάνετε πλούσια την Ολυμπιακή, ενίοτε και την Αegean, τον ΟΣΕ κι ευτυχώς που κόψανε και τα επιβατικά πλοία τα δρομολόγια, γιατί θα γνώριζες τους καπετάνιους με το μικρό τους όνομα. Οπότε αποφασίζεις, στον βωμό του προαναφερθέντος έρωτα, να ρίξεις και το καινούριο, ολοκαίνουριο, του κουτιού, κερωμένο αουτοκίνητό σου. Την πρώτη εξόρμηση την κάνεις με παρέα, γιατί είναι πολλά τα χιλιόμετρα Άρη κι όσο να ‘ναι μια παρηγοριά την θες, ένα τρίτο – τέταρτο μάτι, έχεις και μια έμφυτη τάση να χάνεσαι, ένα ζόρι το τραβάς να μην στρίψεις για Σκόπια, δεν θες να φτάσεις μισότρελη «φωνές, ακούω φωνές!». Πας και με 110 γιατί θες να το.. στρώσεις (?), οπότε φτάνεις μετά από διακόσιες ώρες, πάνω στην ώρα που ο κώλος σου έχει βγάλει ρίζες και αυτό που δεν αισθάνεσαι είναι το μισό σου σώμα. Ξεφορτώνεσαι την παρέα, ζεις τον έρωτά σου μια μέρα, δυο μέρες, τρεις μέρες, «Τι θα φάμε αγάπη μου, τα νύχια μας?», συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι κόρη του Λάτση (και δεν το θες κιόλας με τέτοια ασΚήμια) οπότε παίρνεις τον βαρύ δρόμο της επιστροφής all alone and sad.
Έχεις πάρει τον αέρα του δρόμου, τσιμπάς και το γκάζι, «φωνές, ακούω φωνές!», video – clip όποιου τραγουδιού πιάνει στο εκάστοτε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό «Πωλείται κοπάδι πρόβατα διακόσα κεφάλια! Ο τράγος δώρο!» με echo, πιάνεις κάμπο και ρολάρεις και..


«Τιριριρι – ριριρι – ριριρι- ριριρι – τιριριριρι – τιρι – τιρι – ριιιιιιιιιιιιιιιι» και σου φεύγει το τιμόνι από την τρομάρα! Σε δευτερόλεπτα σκανάρεις όλους τους καθρέπτες να δεις τι πάτησες, τι δεν είδες, τι παραλίγο να σου πέσει στο κεφάλι και το γλύτωσες και ανακαλύπτεις.. νταλίκα τριαξονική, φορτωμένη με όλα τα τάματα της Παναγιάς της Προυσώτισσας (μαζί με τα σεμεδάκια) να σε πλησιάζει επικινδύνως με αλαλάζουσες φωταψίες. Κόβεις γιατί μια ταραχή σου έχει έρθει, μια τρομάρα την πήρες και σου κόπηκαν τα πόδια, αγωνιάς και τι σου κρέμεται και το είδε ο νταλικέρης και τρέχει να σε σώσει, και οδηγάς με τα μάτια καρφωμένα στον καθρέπτη, περιμένοντας την αποκάλυψη…
«Τιριριρι – ριριρι – ριριρι- ριριρι – τιριριριρι – τιρι – τιρι – ριιιιιιιιιιιιιιιι», φώτα και προβολείς να ανεβοκατεβαίνουν, άνδρας με φανελάκι Minerva, κοιλιά οικόπεδο και το μοχέρ κατάσαρκα, σου κάνει.. νοήματα? «Τώρα βρήκες να πεθάνεις Χριστιανέ μου??? Καρδιακή προσβολή? Τι? Εγκεφαλικό? Κόψιμο?????? Τι συμφορά σε βρήκε πες μου!!!!!». Κι εκεί που ‘χεις γουρλώσει το μάτι, γιατί είσαι και γκαβή και θες το χρόνο σου να κάνεις focus «Τι μου λες βρε άνθρωπα?? Θα σε..? Θέλω να σε..? Θέλω..? Θέλω να σε..? ..
.. ΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙι! Που να σκάσει το κακό σου και να σου ‘ρθει ο σεμές καπέλο!!! Εμένα???? Έμενα θέλεις να...? Που να σε βρουν οι οκτώ
(πόσες ήταν?) πληγές του Φαραώ! ΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙιΙι! Σιχαμένε! Σαπιοκοιλιά! Που γλείφεσαι κιόλας!!!!! Που να σε γλείψει η μικρή αγελάδα!!!» και παρακαλάς να χάσεις το φως σου, γιατί τέτοιο θέαμα δεν το αντέχεις, τέτοια.. ομορφιά, τέτοια.. σεξουαλικότητα.
Και καθώς τελείς σε κατάσταση απόλυτου σοκ, σε προσπερνάει, σου κάνει νόημα να βγεις δεξιά και ανάβει φλας! Δαιμόνια σκέψη σου έρχεται στο μυαλό.. του κάνεις κι εσύ νόημα με τα φώτα κι ανάβεις φλας. Φαντάζεσαι τον νταλικέρη να έχει ήδη.. φουσκοδεντριές και μόνο στην ιδέα, να κοιτιέται στον καθρέπτη και να φτύνεται «Κοίτα που μετράω ο φούστης!» και με τη χλαπάτσα από τον καθρέπτη να στρώνει και το φρύδι. Βγαίνει στο πάρκινγκ και βγαίνεις από πίσω του, πλησιάζεις σιγά – σιγά με το αουτοκίνητό σου και κατεβάζεις το τζάμι. Χαμογελάς ύπουλη γυναίκα.. Ανοίγει την πόρτα ο ντολμάς και κατεβαίνει..
- Γεια!
- Γεια σου μωρό!
- Δικό σου το τριαξονικό?
- Ναι!
- Τι καλά
(παλαμάκια)!!!!!!!! Άρα (χαμόγελο).. δεν θα παρεξηγηθεί κανένας, αν το πάρεις και (νάζι)... ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΟΥ!!!
Και γίνεσαι μπουχός – speedy Gonzales, πετάγεσαι στην εθνική σαν μπαλάκι σε φλιπεράκι σε χρόνο d.t. και πλακώνεσαι στα γκάζια! Μετράς χρόνο που θέλει α) να επεξεργαστεί την.. χυλόπιτα, β) να πάρει την κοιλιά – οικόπεδο και να την ξανανεβάσει στην νταλίκα, γ) να βγάλει την νταλίκα από το πάρκιγκ και.. δεν σταματάς για τα επόμενα 420 χλμ ΟΥΤΕ για κατούρημα.. ΟΥΤΕ για κατούρημα..!

Δεν υπάρχουν σχόλια: