Αμέρικα! Αμέρικα!

Ξάπλωσα να κοιμηθώ. Σχετικό! Κι όταν λέω σχετικό εννοώ, ότι η κρίση – παράκρουση δεν θα αργήσει αν συνεχίσει το ίδιο μοτίβο «Κουτουλάω από τη νύστα – σέρνομαι στο κρεβάτι – ξαπλώνω – ακουμπάω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι – κλείνω τα μάτια – βυθίζομαι – βυθίζομαι – το μάτι γαρίδα και πετάγομαι πάνω». Παρότι την ώρα εκείνη, τόσο το αγγελάκι eclairaki, όσο και το διαβολάκι eclairaki, έχουν κοιμηθεί από ώρα και δεν μιλούν, το eClairaki το κανονικό… ΔΕΝ! Και ΔΕΝ, γιατί σκέφτεται.. Το έχω πει πάρα πολλές φορές! Κακό πράγμα η σκέψη! Θα επισπεύσω την εκκρεμότητα της λοβοτομής..

Σκέφτομαι λοιπόν όλες αυτές τις κλισεδούρες «Σκέψου κάτι και το σύμπαν θα συνωμοτήσει», «Αν θες κάτι πάρα πολύ, θα συμβεί», «Η σκέψη είναι δύναμη», κτλ, κτλ, κτλ. Ναι, συμφωνώ, να τη βιώσω τη συνωμοσία του σύμπαντος και τη δύναμη της σκέψης, δεν διαφωνώ! Αλλά.. τι θέλω? Εννοώ, ΤΙ ακριβώς θέλω? Τι είναι αυτό που θέλω βρε παιδί μου, να το ευχηθώ να τελειώνουμε! Αυτοσυγκεντρώνομαι.. θέλω να.. όχι δεν θέλω! Ναι, αλλά.. θέλω! Δεν θέλω λέμε! Μανδάμ? Τι θα γίνει? Θες ή δεν θες? .. δεν ξέρω.. Πρέπει να απαντήσω τώρα αμέσως? Αγχώθηκα..

Σκέφτομαι.. (κακό αυτό).. θέλω? Ναι, θέλω! Θέλω γιατί η καρδιά μου είναι δυστυχισμένη. Και είμαι σίγουρη για αυτό! Αλλά.. δεν θέλω! Δεν θέλω γιατί το μυαλό μου είναι μια χαρά! Και είμαι απόλυτα σίγουρη για αυτό! Όμως, η καρδιά μου.. δεν είναι καλά! Και ήταν τόσο καλά! Αλλά όσο ήταν καλά η καρδιά μου, το μυαλό μου άρχισε να δυστυχεί! Αχμ.. δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα!
Σκέφτομαι κι άλλο.. (πολύ κακό αυτό)! Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό το πράγμα?
…
Τι θλιβερό και ταυτόχρονα αναπάντεχα αποκαλυπτικό το να διαπιστώνω, τώρα, 12.30 π.μ. (πριν ο ήλιος ανατείλει, τα πουλάκια κελαηδήσουν, οι κυνηγοί λυσσάξουν να τα εξολοθρευόσουν κτλ) ξημερώματα Πέμπτης, ότι όλες μου οι σχέσεις, όλες – όλες – όλες μου οι σχέσεις (πόσο θλιβερό αλήθεια).. (διστάζω και να το παραδεχτώ).. είχαν ένα κοινό! Στην αρχή το μυαλό μου ευημερούσε και η καρδιά μου ήταν απλά.. αδιάφορη. Στην πορεία, ενώ η καρδιά μου ευημερούσε, το μυαλό μου δυστυχούσε! Και όσο περισσότερο δυστυχούσε το μυαλό μου, κι όσο περισσότερο ευημερούσε η καρδιά μου, τόσο εγώ με πεισματική μαθηματική ακρίβεια άρχιζα τον.. ψυχολογικό (υποσυνείδητα?) πόλεμο.

Τι φοβάσαι αγάπη μου? Την ξενιτιά? Πόσο πολύ θέλω να ζήσω στα εξωτερικά! Όχι! Σκέψου το! Τι τέλεια που θα ήταν να ζούσαμε στην Αλάσκα! Α! Όνειρο ζωής! Πάρε φυλλάδια να δεις τι τέλεια που είναι τα χιόνια και οι πάγοι! Με διάλεξες γιατί μου αρέσει πολύ η Ελλάδα? Λάθος κατάλαβες! Δεν μου αρέσει! Μα.. που πας!????? Που πάαααααει!!!???? Εσύ μωρό μου??? Τι φοβάσαι??? Την εξαρτημένη γκόμενα? Μα.. δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα! Ναι, θα πεθάνω σου λέω! Σωληνάκι θα βάλω να ζω από το αίμα σου!! Σου άρεσα γιατί είμαι πολύ ανεξάρτητη? Λάθος κατάλαβες κι εσύ! Εξαρτημένη και υστερικιά είμαι! Επ!? Που πας κι εσύ??? Τι?? Μπουχός??? Εσύ?? Τι φοβάσαι? Την ευθύνη του γάμου? Έλα να πάμε σε πέντε.. όχι επτά.. όχι δέκα (βρήκα και δυο προσκλητήρια στο δρόμο) γάμους! Κοίτα! Κοίτα τι ευτυχισμένη οικογένεια!!! Ναι, ξεμαλλιάζονται! Το βλέπω! Έτσι είναι ο γάμος μωρό μου! Μια μιζέρια ΑΛΛΑ.. τι σημασία έχει! ΓΑΜΟΣ! ΓΑΜΟΣ!!! Πως? Στην αρχή κατάλαβες ότι δεν θέλω να παντρευτώ? Μα γιατίιιιιιιιιιιιιιιιιιιι?????????? ΘΕΛΩ! ΓΑΜΟΣ! ΘΕΛΩ! Ουπς!? Που πήγες?
Χριστέ μου! Ποια είναι αυτή η γυναίκα που μεταμορφώνεται σε φοβίες άλλων ανθρώπων και τους τις τρίβει στα μούτρα με τέτοιο σαδισμό και μανία? Για ποιο λόγο? Για να.. επαληθευθώ στο τέλος ότι όλα τελειώνουν άδοξα..

Πώς να αισθανθώ τώρα εγώ? Το ότι μου πήρε τόσα χρόνια και πέντε σχέσεις για να το συνειδητοποιήσω, είναι καλό ή κακό? Δεν ξέρω γιατί, αλλά για καλό δεν μου φαίνεται!
Πάλι θα ξαγρυπνήσουμε..
- Κορίτσιαααααααααα!!! Ξυπνήστε!!!! Ανακάλυψα την.. Αμερική…