Εκπτώσεις... τέλος!

Ο πρώτος άντρας στη ζωή μιας γυναίκας είναι ο.. μπαμπάς της. Αυτός που πρώτος τη σηκώνει στα χέρια του ψηλά και την πετάει στον αέρα. Που την κοιτάζει με λατρεία μες τα μάτια και τίποτα απολύτως δεν κρύβεται από αυτό το βλέμμα. Μόνο λατρεία. Που την ανεβάζει στο μηχανάκι του (μια.. floretta του ’69), στην αρχή μπροστά με το καπελάκι της και μετά πίσω να κρατιέται σφιχτά από τη μέση του «Από μικρή φαινόσουνα πως ήσουνα μαγκάκι και τώρα που μεγάλωσες θα πάρεις μηχανάκι». Αυτός που γυρνάει το βράδυ αργά από τη δουλειά και βγάζει μέσα από το παγωμένο του μπουφάν ένα ολοκαίνουριο πακέτο χρωματιστούς μαρκαδόρους και μια σοκολάτα. Αυτός που ξυπνάει ξημερώματα για να την πάει να προλάβει το λεωφορείο για την σχολική εκδρομή και την περιμένει μεσάνυχτα να γυρίσει από την πρώτη έξοδο με την παρέα. Που της δίνει τα λεφτά να πάρει το πρώτο της μηχανάκι και μετά της γκρινιάζει ότι τρέχει πολύ, φρενάρει λίγο. Αυτός που ξυπνάει την γυναίκα του, Κυριακή από τις 7.00 γιατί «Σήμερα θα έρθει το κορίτσι να φάμε όλοι μαζί! Σήκω να μαγειρέψεις!» ακόμα κι αν έχει στο μυαλό του ότι θα ανάψει φωτιά για να ψήσει εκείνος. Εκείνος που την κοιτάζει στα μάτια κάθε φορά που μπαίνει στο σπίτι και με μια ματιά τα ξέρει όλα. Που της λέει «Βγες και γλέντα τη ζωή σου κι άμα δεν σου φτάσουν τα λεφτά σου, πες ότι είσαι κόρη μου και θα πάω εγώ την άλλη μέρα να πληρώσω τη.. ζημιά σου». Που σε κάθε γλέντι σηκώνεται και χώνει πενηντάρικα στα όργανα φωνάζοντας «Για να χορέψει η κόρη μου!». Που κάθε φορά, χρόνια ολόκληρα τώρα, άμα πιεί ένα ποτηράκι την κοιτάζει και βουρκώνει λέγοντας «Εσύ είσαι η περιουσία μου!».

Ο δεύτερος άντρας στη ζωή μιας γυναίκας είναι ο.. αδελφός της. Αυτός που είναι εκεί και την περιμένει να γεννηθεί και της φιλάει τα βουκλάκια με λατρεία. Που όταν η νοσοκόμα της κάνει το παιδικό εμβόλιο κι αυτή κλαίει, αυτός ενάμιση χρόνο μόλις πιο μεγάλος, ορμάει και κλωτσάει τη νοσοκόμα. Που την ορίζει στρατηγό του και μαζί ορμάνε στις γειτονιές. Που κάθε βράδυ απλώνει το χέρι του και πιάνει το δικό της μέχρι να κοιμηθούνε. Αυτός που όταν κάνει κρύο και παίζουν στο δωμάτιο τους, κάνει τον κυβερνήτη στην σιδερώστρα – διαστημόπλοιο και την βάζει συγκυβερνήτη του. Που κοιτάζει το πρώτο της φλερτ με μισό μάτι και όλα του στραβά τα βρίσκει. Που τη συνοδεύει στο πρώτο της πάρτι. Που της αγοράζει το πρώτο της cd. Που την ακούει πολύ προσεκτικά όταν του λέει «Να θυμάσαι ότι έχεις αδελφές. Κι αν φερθείς σκάρτα σε κάποια κοπέλα, να θυμάσαι ότι είναι αδελφή κάποιου σαν κι εσένα!». Αυτός που την ανεβάζει στην πρώτη του enduro και κάνουν μαζί εξομοίωση (με τις απαραίτητες σαβούρδες)... Paris – Dakar στο βουνό του Σουνίου. Και μετά στην πρώτη του street για να.. δοκιμάσουν «τελικές» (που δεν τις δοκίμασαν γιατί η συνοδηγός.. τσίριζε πολύ). Που όλες οι φίλες της είναι ερωτευμένες μαζί του, γιατί είναι ένας Κύριος, ένας Άντρας μοναδικός. Που είναι αυτός που θα τους ανοίξει την πόρτα να μπουν, θα τις περιμένει να καθίσουν, θα πληρώσει το λογαριασμό. Που μόλις εμφανίζεται δεν μπορεί να μείνει λεπτό μόνη μαζί του, γιατί πλακώνουν οι.. θαυμάστριες. «Που πάτε??». «Πάμε περίπτερο κι ερχόμαστε!». «Πάμε μια.. Paris – Dakar???» και γυρνάνε με το jeep μες τις λάσπες, έχοντας ξεχάσει να πάνε στο περίπτερο.

Κοιτάζω τους δυο πρώτους άντρες της ζωής μου. Είναι και οι δυο κοντά μου. Ο ένας πρακτικά και φυσικά, ο άλλος.. μου άφησε τόσες μνήμες για εκατό ζωές. Πόσες φορές συνειδητοποιώ πόσο τυχερή είμαι, πόσες φορές το ξεχνάω. Πόσες φορές χαίρομαι που μου ‘δωσαν τόσα, πόσες το μετανιώνω που ανέβασαν τον πήχη εκεί ψηλά, και τόσοι και τόσοι δεν τον πέρασαν. Ένας μόνο κατάφερε να τον αγγίξει με τις άκρες του δαχτύλου του, κι αυτός.. από κάτω.

Personal development, το πρώτο μάθημα του μεταπτυχιακού. Ορίστε στόχους.

Οκ.. στόχος Νο 1 λοιπόν...

Εκπτώσεις ΤΕΛΟΣ!!!!!!!

(και ναι.. η φωτογραφία είναι.. ντοκουμέντο!)